تهران یکی از کلانشهرهایی است که به‌رغم رشد و توسعه شهری، از نظر دسترسی به امکانات و تجهیزات عمومی شهری هنوز در مراحل اولیه است.
در حالی که دسترسی آسان و سریع شهروندان به امکانات و خدمات شهری یکی از مهم‌ترین وظایف مدیریت شهری در هر شهری و با هر جمعیتی است، امروزه فراهم نبودن زیرساخت‌های لازم نظیر کمبود سرویس‌های بهداشتی در سطح شهر دسترسی شهروندان به امکانات شهری را با مشکل مواجه کرده است.
با وجود اینکه احداث سرویس‌های بهداشتی به تعداد کافی و متناسب با جمعیت شهری یک ضرورت است، اما برای بیش از 10 میلیون نفر جمعیت شهری تهران تا سال گذشته و پیش از آغاز برنامه احداث سرویس‌های بهداشتی جدید تهران، تنها حدود 200 دستگاه سرویس بهداشتی عمومی در سطح پایتخت وجود داشت که بیش‌تر آنها یا بسیار فرسوده، قدیمی و آلوده هستند و یا به دلیل غیرقابل استفاده بودن، تعطیل شده‌اند و به این ترتیب هر 50 هزار نفر تهرانی از یک دستشویی عمومی استفاده کرده‌اند.
از سوی دیگر ساختار تجهیزات شهری موجود نیز با نرخ رشد شتابان جمعیت شهر همخوان نیست. در حالی که امروزه در کشورهای توسعه یافته مکان‌یابی سرویس‌های بهداشتی به تعداد کافی و در مکان‌های مناسب هم‌زمان با تدوین طرح جامع شهر صورت می‌گیرد، اما در طرح جامع شهر تهران مسئله سرویس‌های عمومی همچنان حل نشده باقی ماند. تصویر ذهنی که امروزه در اذهان شهروندان تهرانی از سرویس‌های بهداشتی عمومی شکل گرفته، فضایی کثیف و بدبو، غیرقابل استفاده و محلی برای رفتارهای بزهکارانه است.
بر اساس استانداردهای موجود، برای کلانشهری نظیر تهران با 10 میلیون جمعیت ساکن و غیرساکن، حدود 12هزار چشمه توالت مورد نیاز است که با در نظر گرفتن میانگین 8 چشمه برای هر ساختمان سرویس، باید 1500 دستگاه سرویس بهداشتی عمومی مجهز و کامل احداث شود.
بنابراین ساخت سه‌هزار چشمه سرویس بهداشتی در گام نخست، تنها یک‌چهارم نیاز پایتخت را برطرف می‌کند که البته شرایط حاصل از این اقدام، در مقایسه با وضع فعلی شهر تهران که تنها 200 دستگاه سرویس بهداشتی عمومی دارد، گام بلندی تا رسیدن به نقطه مطلوب است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر