«نگاهي به تكديگري در شهرها و رفع ريشه اي علل»عنوان سرمقاله روزنامه آفرينش به قلم علي رمضاني است كه ر آن مي‌خوانيد؛ پديده ناهنجار کودکان، نوجوانان و بزرگسالان ژنده پوش و بي خانمان در بسياري از شهرهاي جهان وجود داشته و زمينه ساز گسترش و شيوع آسيب ها بوده است.
در اين بين کشور ما از اين پديده مستثني نيست و يکي از آسيب ها مسائل مورد توجه جامعه و همچنين کشور ما نيز پديده تکدي گري و گدا صفتي بويژه در شهرهاي بزرگ است. در اين بين گدايي، عبارت است از درخواست به منظور رفع نيازهاي مادي از مردم در ملاء عام با زير پا گذاشتن شئون انساني و اجتماعي.
در اين راستا علل عمده تکدي و تکدي گري شامل فقر، بيکاري، مهاجرت از روستاها و شهرهاي کوچک، پايين بودن درآمد از شغل اصلي و جبران آن با تکدي گري داشتن بيماري و تهيه هزينه هاي درمان خود يا خانواده،فرار از منزل و کسب درآمد به وسيله تکدي گري، مشکلات جسمي و روحي و رواني،کهولت سن و از کارافتادگي و تهيه هزينه زندگي، اعتياد و تهيه هزينه مواد مخدر مصرفي و... است اما در حقيقت مهمترين عامل گسترش تکدي گري فقر اجتماعي است.
در اين راستا است كه بايد گفت تكديگري ويا گدايي با ساختارهاي فرهنگي اجتماعي اقتصادي هر جامعه اي در ارتباط است و از معضلات اجتماعي گريبان گير بوده و با سو استفاده از احساسات و عواطف انساني سعي در کسب منافع شخصي دارد و در بسياري از موارد دهها پيامد منفي اجتماعي و فرهنگي و بهداشتي براي جامعه دارد.
گذشته از اين اگر به تقسيم بندي متکديان در شهرها توجه داشته باشيم بايد آنان را به گروههاي معلول، سالمند، جوان و نوجوانان، کودک و زنان بي سرپرست و گدايان حرفه اي تقسيم كردو از زاويه اي ديگر گرو هي از آنان متکديان بومي و ايراني بوده و گروه ديگر را متکدياني عمدتا غير قانوني و خارجي غيرمجاز( بيشتر از کشورهايي نظير پاکستان و بنگلادش) تشكيل مي دهند.
آنچه مشخص است به نظر ميرسد از يك سو اقدامات ريشه اي براي حل اين معضل انجام نشده است و از سويي نيز يا اقدمات نهادهاي مسئول كافي نبوده است ويا در دوره هايي مقطعي اين امر انجام گرفته شده و هماهنگي اي بين نهادهاي مسئول براي برطرف كردن اين معضل اجتماعي انچنان كه بايد انجام نشده است.
گذشته از اين نيز بايد گفت در واقع درصد کمي از گداها از روي احتياج به تکدي گري روي مي آورند و مافياي هوشمند تکدي گري در شهرهايي نظير تهران بايد مورد توجه بيشتر قرار گيرد و وجود نواقص قانوني در زمينه برخورد با انان برطرف گردد. در اين راستا بايد اشاره كرد كه در کشورهاي پيشرفته دنيا کنترل و پيشگيري از تكدي گري بويژه در شهرهاي بزرگ مورد توجه تمام سازمانهاي مردمي و دولتي است.
در اين حال در کشور ما نيز هر چند برابر مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامي تکدي گري جرم محسوب مي شود به همين علت افراد متكدي مجرم بوده و برابر قانون بايد با آنها برخورد شود. لذا بايد ياداوري كرد كه حدود ده ارگان موظفند که با پديده تکدي گري برخورد کنند و آن را ساماندهي کنند بنابراين صرف توجه دوره اي به اين امر چاره ساز نبوده و گذشته از رفع ريشه اي علل بروز اين امر بايد به فرهنگ سازي در بين مردم و انجام اقدامات حمايتي ,مشاوره اي و...به متکديان نيز پرداخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر