یکی از مزیت های برندهای خارجی در ایران، تصویر مثبتی است که در ذهن مردم و افکارعمومی درباره کیفیت وخدمات پس از فروش خود ایجاد کرده اند، اما کیفیتی که از این محصولات در داخل ایران ارائه می شود، به مراتب پایین تر از سایر نقاط جهان است و مراجع نظارتی از قبیل وزارت صنعت و تجارت یا گمرک و نهادهای قضایی نیز نسبت به این تضییع آشکار حقوق مصرف کنندگان در ایران توسط شرکتهای خارجی بی تفاوتند.
برای نمونه، یکی از فروشندگان محصولات مشهور کره ای در بازار تهران به خبرنگار «بازتاب» گفته است، کیفیت محصولات دو برند مشهور کره ای در ایران با همین محصولات در سایر کشورهای جهان متفاوت است و محصولاتی که به ایران صادر می شود، دارای کیفیت وقطعاتی نازل تر اما ظاهری یکسان با محصولات خارجی هستند.
این بازرگان توضیح داد: علت این امر نمایندگی های فروش محصولات مذکور در ایران هستند که برای افزایش سود خود، سفارش تولید جنسی با کیفیت پایین تر، با ظاهری مشابه را می دهند و شرکتهای خارجی نیز برخلاف اصول حرفه ای این درخواست را می پذیرند.
علاوه بر کیفیت پایین تر محصولات خارجی، خدمات پس از فروش این محصولات نیز در ایران با سایر کشورها متفاوت است و رفتار نمایندگی های خارجی با مشتری ایرانی معمولا توام با فرار از مسئولیت، تحقیر، بی احترامی و عدم تعهد به ضمانت ها می باشد؛ در حالی که همین شرکت های خارجی در سایر کشورهای دنیا، نه تنها به ضمانت تعهدات خود به مشتری پس از فروش وفادارند، بلکه معمولا برای تامین رضایت بیشتر، خدماتی بیش از تعهد و ضمانت را نیز ارائه می کنند.
به طور نمونه در صورت خریداری یکی از محصولات خارجی، برگه گارانتی یا ضمانتامه ای در قبال دریافت درصد قابل توجهی از قیمت محصول به خریدار ارائه می شود که تضمین کننده خدمات رایگان پس از فروش است؛ اما نمایندگی محصول به صورت مداوم در پی آن است که با کوچکترین بهانه ای این برگه خدماتی را باطل کند و از مسئولیتی که در قبال آن از ده ها تا صدها هزار تومان از مشتری پول دریافت کرده است، فرار کند.
یکی از نمونه های این مورد در بازار لوازم خانگی، محصولات هیتاچی ژاپن است که با وجود ارائه خدمات مناسب در خارج از کشور به مشتریان این محصول، سطح خدمات ارائه شده و نوع برخورد با مشتری ایرانی نسبت به سایر کشورها در وضعیت اسف باری قرار دارد.
حتی اگر نمایندگی محصولات خارجی ، هیچ راهی برای ابطال ضمانتامه پیدا نکند، بسیاری از اشکالات پیش آمده را خارج از گارانتی دانسته و هزینه آن را از مشتری دریافت می کند و برفرض نسبتا محال اگر اشکالی را هم داخل گارانتی بداند، عملا دستمزد تعمیرکار را به جای پرداخت رایگان، در پوشش هزینه ایاب و ذهاب و... ، از مشتری دریافت می کند و درعمل نمایندگی خدمات پس از فروش محصول به جای دادن هزینه، به درآمدزایی برای نماینده شرکت خارجی تبدیل می شود!
در این شرایط مراجع نظارتی از قبیل وزارت صنعت و تجارت، ستاد تعزیرات حکومتی، سازمان بازرسی کل کشور و اتحادیه های صنفی به جای نظارت بر نمایندگی شرکتهای خارجی و اجبار آنان به عمل به تعهداتشان و دادن سرویسی مشابه سایر کشورها به ایرانیان ، نسبت به تضییع حقوق شهروندان ایرانی توسط شرکتهای خارجی تقریبا بی تفاوتند. در حالیکه نظارت بر شرکت های خارجی که به عنوان رقیب تولیدکنندگان ایرانی محسوب می شوند، نوعی حمایت از محصولات ایرانی و تولید ملی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر